Als je achter in de zeventig bent, staat het compleet verduurzamen van je huis wellicht niet meteen bovenaan je prioriteitenlijst. Nou, wél voor Marjo, want deze vrouw weet precies wat ze wil: bijdragen aan een betere wereld. Daarom is ze gewoon aan de slag gegaan, of het nou gedoe is of niet. Gaat alles van een leien dakje? Niet altijd, maar ze blijft gewoon doorgaan.

Achter de groen-witte luiken van het huis aan de Laan van Athlone gaat een gemotiveerde dame schuil. Want ga er maar aanstaan: heel het interieur moest aan de kant. Daarnaast moesten er ook 1500 boeken naar beneden worden gesjouwd. Een klus waar heel wat dorpsgenoten bij hebben geholpen. Het was even wat werk, maar Marjo kreeg er wel een goed geïsoleerd huis voor terug en dat was het haar waard. “Verduurzaming vind ik belangrijk uit zorg voor het voortbestaan van de mens en daarom wil ik mijn persoonlijke steentje bijdragen. Daarnaast verbruik ik nu ook minder gas.”

Waar ze wel van baalt, is de regelgeving waar ze tegenaan loopt. “Het komt erop neer dat ik geen geld beschikbaar meer heb voor zonnepanelen. Dat zou na het isoleren en vervangen van de ramen de derde maatregel zijn waardoor ik vervolgens in aanmerking zou komen voor een verdubbeling van de subsidie. Helaas loop ik dat mis. Dat juist mensen met een kleinere beurs zo niet optimaal gebruik kunnen maken van de subsidieregelingen vind ik echt frustrerend.” Overigens heb ik gebruik gemaakt van de Verzilverlening van SNV - Stimuleringsfonds Volkshuisvesting- wat bedoeld is voor mensen met een bescheiden beurs. Op zich heel prettig, maar het werk was veel duurder en dat is wel een probleem als je al niet veel geld beschikbaar hebt.”

Toch zet Marjo door om echt alles gedaan te krijgen. “Ik hou van de natuur en ben begaan met het milieu en als ik daarvoor dan wat moeite moet doen, dan is dat gewoon zo.” Ook die zonnepanelen gaan er linksom of rechtsom komen als het aan haar ligt. “Als ik het echt niet meer weet, dan ga ik maar gewoon een crowdfunding starten.”